تبادل
لینک هوشمند
کوه هندوکش:
این کوه به امتداد سلسله جبال هیمالیا از نواحی پامیر داخل افغانستان امتداد یافته، ازجنوب بدخشان گذشته در دره بامیان که شروع کوه دیگری است به اسم کوه بابا، ختم می گردد. ارتفاع قله این کوه 6650 متر بوده که به نام تیراج میر معروف است و از سطح دریا 8300 متر ارتفاع دارد. نواحی مرتفع این کوه تقریبا همیشه پوشیده از برف بوده و دره های بی شماری در دامنه های این کوه بوجود آمده که معروفترین آنها از این قرار است: دره های واخان ، شغنان، منجان ، جرم ، درایم، کشم، ارسج، فرخار، دره اشکمش، خوست، فرنگ، سمندان، اندراب،خنجان، دوآب وسراب، در شمال ،و از طرف جنوب دره پنج، نور ، کم ، پشال ، باندول، اشپی، اسکین، پنجدره نجراب، دره هزاره، بازارک، پاران ده ششل ، سالنگ ، اشاوه ، شکاری ، کپچاق، چهارده ، بامیان ، سیغان، کهمرد.
طول هندوکش در حدود 600 کیلومتر است که به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم می شود و هندوکش غربی نسبت به هندوکش شرقی کوچک تر است و دره معروف پنجشیر در دامنه جنوب شرقی آن موقعیت دارد.
2.
کوه بابا:
کوه بابا در بین هندوکش و فیروز کوه واقع بوده و به طرف غرب به مسافت 200 کیلومتر امتداد دارد . ارتفاع این کوه از 400 تا 5140 متر می رسد و قله معروف آن به نام شاه فولادی یاد می شود که 5600 متر ارتفاع دارد .
دریای بلخ از قسمت شمال این کوه سرچشمه می گیرد و آب آن به 18 نهر تقسیم می شود از این رو نواحی بلخ را به نام 18 نهر هم یاد می کنند.
3.
فیروز کوه:
این کوه از قسمت شمال چهل برج شروع شده و موازی با تیربند ترکستان مایل به جنوب ادامه پیدا میکند و تا گوشه هرات می رسد طول این کوه 352 کیلومتر است.
4.
سیا کوه:
این کوه از گوشه غربی کوه بابا شروع شده تا جنوب غرب هرات ادامه می یابد و دریاهای خاشرود و خورد رود از همین کوه سرچشمه می گیرند . طول این کوه 628 کیلومتر است.
5.
تیر بند ترکستان:
این کوه از کوه بابا جدا شده به طرف بالا مرغاب پیش می رود و طول این کوه 200 کیلومتر است . قله معروف آن که در نزدیکی ایران است معروف به قره جنگل بوده که 2985 متر ارتفاع دارد.
6.
کوه پغمان :
این کوه شاخه از کوه هندوکش است که به جنوب کوه بابا واقع بوده و با کوه بابا متوازی گفته می شود . شاخه ای از این کوه دره های سرخ پارسا و شیخ علی را از حصه شمالی بهسود هزاره جدا ساخته، به طرف شرق در بین هزاره پارسا و جلگه کوهدامن فاصله قدرتی واقع می شود . این شعبه از استالف گذشته به جانب غرب گل دره و شکر دره به رفتار خود ادامه می دهد و از این قسمت یک شعبه به جانب شرق جدا شده کوتل خیر خانه را به شمال شهر کابل بوجود می آورد . با پستی بلندیها ، کوه ده سبز جبال صافی که جلگه سروبی از کوهدامن جدا می سازد ، بوجود می آورد . از قسمت شکر دره به طرف شمال متمایل شده بعد از آن در حد حوض خاص پغمان رجوع به جنوب می نماید و قلل پر برفی را در شرق بهسود و غرب پغمان بوجود می آورد.
در نواحی غرب و شمال این کوه، سرخ پارسا، دره جات بهسود، سوخته وادی، میر سبز ، ناهور ، مالستان ، دایه فولاد ، ارزگان ، غاب، دایکندی ، ایماقستان واقع است و در نواحی شرق و جنوب آن مناطق استالف ، گل دره ، شکر دره ، پغمان ، جلگه میدان ، جلریز ، بیک سمند ، دیمرداد ،خوات ، تورمی، قیاق گل بوری ، تورکان ، ککرک، شاکی ،زرسنگ ، قره باغ ، زرد آلو، تمکی، رسنه، سنگ ماشه، دی چوپان ، خاک افغان ، وادی ارغنداب و گیزاب می باشد . قله این کوه 4300 مترارتفاع دارد و دائم پوشیده از برف است . در ماه جوزا و سرطان برفهای این کوه ذوب شده و چراگاه خوبی برای کوچی ها است.
7.
سفید کوه:
این کوه در شرق افغانستان تقریبا به مسافت 31/5 کیلو متر از شهر پیشاور پاکستان شروع شده و به سمت جنوب پیشروی نموده وادی جلال آباد را از وادی کرم جدا می سازد . بلندترین قله این کوه به نام سیکارم یاد می شود که 4732 متر ارتفاع دارد . قلل این کوه همیشه پر از برف است از این رو افغانها آن را(( سپین غر)) می گویند، از این کوه شاخه های زیادی منشعب شده است و جنگلات انبوهی در دامنه ها و دره های این کوه وجود دارد . دره های که به شمال و جنوب آن واقع گردیده است ازاین قرار است: دره خیبر، نازیان شنوار ، اچین ، ده بالا، پچیدواگام ، وزیری، خوگیانی، کجه، ماما، خیل، نکروخیل شتوا، اشپان حصارک ، غلزائی، تیزین، سروبی، بتخاک،شیوکی،چهار آسیا، موسئلی، سرخاک، التمور،چرخ، تنگی وردک،شنز، ناوه گی، جلگه غزنی، شلگر، آب بند، دله، ازخواه، تیرا، کرم، جاجی،رقبان، حسن خیل، مچل غور، ورد احمد زائی، زرمست، طوطا خیل، میدان خوله دره مین، شمل، نکه، مست توی بیرکوتی.
8.
کوه سلیمان: این کوه ازنگاه اهمیت استراتژیکی به پایه کوه هندوکش می رسد از جنوب کوات و پیشین شروع می شود و تا نهر صوات می رسد . این کوه به سه قسمت تقسیم می شود:
حصه اول : که سرحد مشرقی آریانه را تشکیل می دهد و از جنوب غرب به شمال شرق ادامه دارد . تخت سلیمان به ارتفاع 940 متر در آن قسمت واقع شده و قله دیگرش به ارتفاع 3760 متر از سطح آب می رسد که به کسر غر معروف است.
حصه دوم: همان خود کوه سلیمان است که گوشه شمال آن به سفید کوه می رسد ، این کوه مملو از اشجار است که معروفترین آنها: نشتر،بلوت ، ارچه ، صنوبر، کاج ، خنجک ، بادام تلخ ، شجره الحیات و... می باشد. محدوده جنگل خیز این کوه در خاک افغانستان درخاک افغانستان است.
حصه سوم: آن کوه تیرا است که اقوام افریدی پاکستان در آن سکونت دارند.
9.
کوه قره باتور:
کوه قره باتور در غرب قندوز از سلسله فلات قلعه زال شروع شده ابتدا به جانب غرب و بعدا به طرف جنوب امتداد می یابد. کوتل دشت آبدان میرعلم که معبر شوسه ای بین خان آباد و مزار شریف است در این کوه واقع گردیده است . کوه قره باتور به کوتل بغلان دو قسمت می گردد:
قسمت اول : از آن به طرف شرق شوراب و هزار قاق دور زده تا نهرین واشکمش پیش می رود و در سمت شمال نهرین بار دیگر به جانب جنوب پل علم گیرپیش رفته از سمت شرق به کوههای دوشی وصل می گردد، و پس از آن به طرف جنوب غرب به امتداد خود می افزاید طول دریای اندراب و سرخاب آن را از کوه کیان و نیک پی جدا می کند.
قسمت دوم : آن از کوتل گردابی رخ به شمال می گذارد و دشت آبدان میر علم و تاشقرغان را تشکیل می دهد و بعدا به طرف غرب دور زده به تنگی راطک ایبک ختم می گردد.
10.
عنبر کوه:
این کوه مابین تالقان و حضرت امام صاحب موقعیت دارد . وادیهای فراخ دشت ارچی ، خوجه غار، جلگه خان آباد و تالقان و دریای بنگی قسمتی از کوه را احاطه کرده است . اطراف این کوه خیلی سر سبز است . گذشته از این کوه چند سلسله کوه دیگر در نواحی شمال وجود دارد ، از قبیل کوه بنگی ، اشکمش ، کوه ممنی ، دره صوف، چهار کنت ، و البرز که جدا از کوه هندوکش می باشد . ارتفاع عنبر کوه در حدود 2000 تا 2500 متر است .
11.
کوه سرده:
این کوه در نواحی جنوب شرقی غزنی از بند سرده شروع می شود و ارتفاع آن از 3000 تا 3500 متر است ، این کوه در بین شلگر و کتواز به شرق آب ایستاده غزنی پیش رفته به سلسله کوه سلیمان ختم می گردد.
12.
گل کوه:
این کوه به طرف جنوب غرب غزنی واقع است ، این کوه به دشت هموار ناهور به یک زاویه قائمه سلسله کوه پغمان را قطع می کند . ارتفاع این کوه به 4500 متر می رسد و دائم پوشیده از برف است.
تمام مناطق هزاره جات کوهستانی است که نمی توان همه کوههای آن را از هم جدا کرد و شرح داد، فقط مختصری از آنها اشاره می کنیم که حصه شرقی و جنوبی این منطقه کوهستانی را که بیشتر به هزاره جات معروف گشته ، سلسله کوه پغمان احاطه کرده است و حصه شمالی و غربی آن را کوههای هندوکش ، بابا ، سیاه کوه و سفید کوه احاطه نموده اند که در مابین این سلسله کوهها محلات بهسود ، یکاولنگ ،غاب ، ایماقستان ، دیزنگی، دیکندی ، مالستان جاغوری ، دی چوپان ،اجرستان، ارزگان ، گیزاب و ... افتاده است .
کوتل های معروف هزاره:مراب،لومان،مالستان، کوتل خون، جوقل،شاه طوس و...است. کوههای معروف در این نقطه: سرو،کوه ماستان، لعل، کرمان،کوههای دیزنگی ، شاه طوس می باشد. اکثر قلل کوههای هزاره به 2300 متر میرسد، آب و هوای این مناطق عموما سرد است وحبوبات خیلی کم رشد می کند.
13.
کوههای پاروپامیز:
غربی ترین کوههای افغانستان به حساب می آیند که مابین فیروز کوه و زاویه که بواسطه سرحد سرزمین ترکمنستان و ایران به شمال غرب افغانستان تشکیل شده ، واقع گردیده ارتفاع قله این کوه از 2500 متر تجاوز نمی کند.
14.
کوههای جنوبی چاکائی:
این سلسله کوه سرحد افغانستان و بلوچستان پاکستان را در حدود 150 کیلومتر تشکیل می دهد قله معروف آن بر ملک نیزنان حاکمیت دارد و بلندی آن 2300 متر می رسد
15.
کوه میر جاوه:
بیشتر این کوه در خاک ایران واقع است و ارتفاع این کوه مساوی با ارتفاع کوههای چاکائی است.
علاوه بر آنچه گفته شده کوه حاجی گک کوه خوردیست که در مابین کوه پغمان و کوه بابا که به سلسله کوه هندوکش شامل است.
رودها و آبها
رودهای افغانستان از کوه های مرکزی و مناطق شرقی کشور سر چشمه گرفته،به سمت غرب و جنوب جریان می یابد. به دلیل ارتفاع زیاد کوه ها و کاهش نسبتاً سریع ارتفاع کوه ها،سرعت آب رودخانه ها بسیار زیاد است و به همین جهت برای تولید انرژی برق مناسب است. مهمترین رود های افغانستان به قرار زیر است:
[1]:این رود از کوه های پامیر سرچشمه گرفته،پس از طی 2500 کیلومترمسافت،به دریاچه آرال می ریزد. حدود1126 کیلومتر این رودخانه در قسمت مرزهای شمالی افغانستان با جمهوری های تاجیکستان، ازبکستان و قسمتی از ترکمنستان می باشد.قسمت هایی از این رودخانه قابل کشتیرانی است،در بعضی منازق عرض رودخانه بسیار زیاد می شود(تا حدود پنج کیلومتر) و عبور و مرور کشتی ها را مشکل می سازد. در سواحل این رودخانه « شیرخان بندر» و « بندر حیرتان» قرار گرفته،که کالاهای صادراتی یا وارداتی افغانستان به شوروی سابق و ممالک آسیای میانه از این طریق مبادله می شده است. جیحون دارای آبشارهای متعددی است و برای تولید نیروهای هیدرولیک قابل استفاده است.
-هیرمند(هلمند):از کوه های پغمان در غرب کابل سرچشمه می گیرد و در جنوب غربی افغانستان قسمت کمی از مرز مشترک ایران و افغانستان را تشکیل می دهد.طول این رود 1400کیلومتر است.
هریرود: از کوه بابا در مرکز افغانستان سرچشمه گرفته،از هرات می گذرد،و در شمال غربی افغانستان کمی از مرز مشترک افغانستان و ایران را تشکیل می دهد. این رود سپس وارد خاک ترکمنستان می گردد و در ریگزارهای ترکستان فرو می رود. طول هریرود 1230 کیلومتر است و مانند آمودریا دارای آبشارهای متعدد است و برای تولید نیروی برق مناسب است.
کابل رود:رود کابل نیز از کوه های شرقی افغانستان سرچشمه گرفته، و پس از عبور از میانه شهر کابل و شهر جلال آباد وارد خاک پاکستان گردیده، به رود سند می ریزد.
سایر رودخانه های مهمتر افغانستان عبارت انداز: مرغاب ،کندوز، ارغنداب، کوشک، فراه، پل خمری، پنجشیر وبلخ. منابع آب زیرزمینی افغانستان نسبتاً غنی است. در شهر کابل آب درعمق سه چهار متری زمین قرار دارد. لیکن به دلایل فنی، کمتر از منابع آب زیرزمینی استفاده شده است.
مردم اکثر افغانستان برای تهیه آب با مشکل روبه رو هستند، هم آب آشامیدنی و هم آب کشاورزی. حنی در شهر کابل، بسیاری از ساکنان شهر برای تهیه آب مشکل دارند
تحقيقات جيولوجيکیميرساند که 24 نوع مواد معدنی در 89 منطقهء افغانستان موجود بوده و قابل استفاده می باشد، اما تا اکنون تقريباً از اين معادن استفاده صورت نگرفته است
اکثر اين معادن از لحاظ اقتصادی ارزش زياد داشته و ميتوان اظهار داشت که افغانستان از نظر داشتن معادن غنی بوده و آيندهء درخشان را از اين جهت در قبال دارد
:لاجورد
در افغانستان انواع احجار کريمه وجود دارد که لاجورد نسبت به مقدار نوعيت بهتر آن شهرت جهانی دارد. معادن لاجورد عموماً در ارتفاعات بلند شمال افغانستان واقع گرديده و مهمترين معدن آن در سرسنگ بدخشان واقع است. به مسافه تقريباً 12 کيلو متر دور تر از اين معدن پنج ذخيره ديگر لاجورد قرار دارد که مقدار آن به 1300 تن تخمين شده است
:طلا
استحصال طلا از زمان سابق در افغانستان مروج بوده و ذخاير طلا از ناحيه بدخشان تا کندهار توسعه يافته است، اما بصورت عموم تعداد ذخاير آن به شش معدن بالغ ميگردد و مهمترين آن در .يفتل بدخشان موقيعت دارد
:ذغال سنگ
.ذغال سنگ از جملهء منابع عمدهء توليد انرژی افغانستان بوده خاصتاً به صورت فعلی که منابع نفت و گاز قيمت آن روز افزون است بنا ءً ذغال سنگ بحيث يک انرژی نسبتاً ارزان حايز اهميت ميباشد
:گازطبيعی نفت
سال 1935 به اينطرف از طرف جيولوجست های افغانی و خارجی برای تفحص نفت در نقاط مختلف کشور شروع شده بود، معلوم گرديده بود که نفت در بسياری از نقاط کشور مانند ساحات شمالی غربی و جنوبی موجود بوده اما نظر به عدم موجوديت سرمايهء کافی و پرسونل فنی و مجرب تا کنون استخراج آن امکان پذير نيست. در حال حاضر ذخاير تثبيت شدهء نفت در ولايت جوز جان موقيعت دارد که ذخاير نفت انگوت قابل ملاحظه بوده، ده ميليون تن ذخاير نفت آن تثبيت شده است
:آهن
با در نظر داشت تفحصات که صورت گرفته است افغانستان از لحاظ داشتن آهن مرغوب و موجوديت سنگ آهن نسبتاً غنی می باشد، زيرا تنها در سلسله کوه بابا موجوديت هشت ذخيره معدن آهن تثبيت گرديده است که از آنجمله معدن آهن حاجی گک در 45 کيلو متری جنوب شرق شهر باميان حايز اهميت فوق العاده می باشد، چه ذخاير توده های آن به 108 مليارد تن تثبيت گرديده است
:مس
از مطالعات و تفحصات جيو لوجست ها چنين استنباط ميگردد که در حدود دوازده توده ذخاير مس در نقاط مختلف افغانستان موجود است. ساحات جنوبی و حصص مرکزی که از پروان تا کندهار و فراه را دربر ميگيرد توده های معادن مس بصورت پراگنده اخذ موقع کرده است، اما توده های معادن مس که بين منطقه کجکی و مقر قرار دارد اهميت خاص ميباشد
:بيرايت
.بيرايت مادي ايست که در تفحصات استخراج نفت گاز بکار ميرود. موجوديت آن در بعضی از نقاط افغانستان تثبيت گرديده است. مهمترين معادن آن در جنگلات هرات است، که ضخامت رگ های آن از نيم تا 3 متر ميرسد و هر رگ آن 30 تا 300 متر طول دارد. محتويات بيرات در اين رگها 85 تا 95 فيصد تثبيت شده است. و ذخاير مجموعی آن به 8 ،1 ميليون تن بالغ ميگردد
- ویژگیهای جغرافیایی:
افغانستان با بیش از 650 هزار کیلومتر وسعت ( محصور درخشکی) درجنوب آسیا قرار دارد و جزء کشورهای خاورمیانه محسوب می گردد.
مکان: جنوب آسیا، شمال و غرب پاکستان و شرق ایران
مختصات جغرافیایی: 33 درجه شمالی و 65 درجه شرقی
مساحت:
کل: 647500 کیلومتر مربع
مساحت خشکی: 647500 کیلومتر مربع
مساحت پوشیده شده توسط آب: کیلومتر مربع
مرزهای زمینی:
کل: 5529 کیلومتر
کشروهای هم مرز: چین 76 کیلومتر، ایران 936، پاکستان 2430 کیلومتر، ازبکستان 137 کیلومتر، تاجیکستان 1206، ترکمنستان 744 کیلومتر
مرز دریایی ندارد (محصور در خشکی است).
آب و هوا: خشک ونیمه خشک، با تابستانهای گرم و زمستانهای سرد
نوع زمین: عمدتا کوهستانی و ناهموار، دشتها در شمال وجنوب غرب
بلندترین و پست ترین ارتفاعات:
پایین ترین نقطه: آمودریا 258 متر
بلندترین نقطه: نوشک با ارتفاع 7485 متر
منابع طبیعی: گاز طبیعی، نفت خام، زغال سنگ، مس، کرمیت، طلق، سولفات باریم، سرب، روی، سنگ آهن، نمک، سنگهای قیمتی و گرانبها
خطرات طبیعی: زلزله هایی که در کوهستانهای هندوکشی اتفاق می افتد. طوفانهای شدید و خشکسالی
وضعیت زیست محیطی: محدودیت منابع طبیعی آب شیرین، عرضه ناکافی آب آشامیدنی، کثیفی و ویرانی، از بین بردن جنگلها (بیشتر جنگلها جهت مصارف سوختی و مصالح ساختمانی بکار می روند)، کویرزایی و آب و هوای آلوده
2- جمعیت و ویژگیهای فرهنگی و اجتماعی
جمعیت: 31056997 (july 2006)
ساختار جمعیتی:
14-0 سال: 6/44%
15-64 سال: 53%
65 سال و بیشتر: 4/2% (2006)
میانگین سن:
کل: 6/17 سال
مردان: 6/17 سال
زنان : 6/17 سال
نرخ رشد جمعیت:
67/2% (2006)
نرخ زاد و ولد:
6/46 تولد از هر هزار نفر جمعیت (2006)
نرخ مرگ و میر:
34/20 وفات به ازاء هر 1000 نفر جمعیت (2006)
میزان مهاجرت:
42/0 مهاجرت به خارج به ازاء هر 1000 نفر جمعیت (2005)
نسبت جنسیت:
نوزاد: 05/1 مرد به نسبت هر زن
زیر 15 سال: 05/1 مرد به نسبت هر زن
65 سال و بیشتر: 95/0 مرد به ازاء هر زن
کل جمعیت: 05/10 مرد به ازاء هر زن
درصد مرگ و میر نوزادان:
کل: 23/160 وفات به ازاء هر هزار تولد
پسر: 16/43 وفات به ازاء هر هزار تولد
دختر: 53/43 وفات به ازاء هر هزار تولد (2006)
امید به زندگی:
کل جمعیت: 34/43 سال
مردان: 16/43
زنان: 53/43 (2006)
نرخ باروری زنان: 69/6 تولد نوزاد به نسبت هر زن (2006)
ملیت: افغان
گروه های قومی:
پشتون ، تاجیک ، ازبک ، هزاره ، ايماق ، ترکمن: ، بلوچ
دین : مسلمان سنی : 80%، مسلمان شیعه 19%، سایر ادیان 1%
زبان رسمی: افغانی فارسی دری (اداری) 50%، پشتو (اداری) 35%، زبان ترکی (زبان ابتدایی ازبک و ترکمن) 11%، 30 زبان محلی (زبان بلوچی و پشه ای)، اکثرا دو زبانه هستند.
نرخ باسوادی: (افراد بالای 15 سال توان خواندن ونوشتن داشته باشند)
کل جمعیت: 36%
مردان: 51%
زنان: 21% (1999)
3- ویرگیهای سیاسی:
نام قراردادی کامل: جمهوری اسلامی افغانستان
نام قراردادی مختصر: افغانستان
شکل کامل محلی: جمهوری اسلامی افغانستان
شکل محلی مختصر: افغانستان
نام قبلی : جمهوری افغانستان
Republic of Afghanistan
نوع دولت: جمهوری اسلامی
پایتخت: کابل
شهرهاي مهم : هرات ، مزارشريف ، قندهار، جلال آباد
تقسیمات دولتی: 34 استان (ولایت و ولایت منفرد)
روز استقلال: 19 اگوست 1919 (از حکومت پادشاهی و سلطه بیگانگان).
روز تعطیل ملی: روز استقلال (روز ملی)، 19 اگوست 1919
تاسیس: طرح پیش نویس ساختار جدید در 14 دسامبر 2003 و ژانویه 2004
سیستم قانونی: بر اساس طرح ساختار جدید هیچ قانونی نباید بر خلاف اسلام باشد، این قانون ملزم به ساختن جامعه ای مترقی ومرفه بر پایه عدالت و دادگستری می باشد. حمایت از شان انسانی، حمایت ازحقوق بشر است، تحقق دموکراسی و تامین وفاق ملی ومساوات و برابری بین همه اقشار وقبائل ونژادها.
حق رای: 18 سال
افغانستان علاوه بر سازمان ملل متحد (UN) ، در جامعه کشورهای مشترک المنافع (CIS) ، اتحادیه همکاریهای اقتصادی آسیا و اقیانوسیه (APEC)، بانک اروپایی ترمیم و توسعه (EBRD)، سازمان همکاریهای اقتصادی (ECO)، سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد (FAO)، بانک بین المللی ترمیم و توسعه (IBRD)، سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (ICAO)، بانک توسعه اسلامی (IDB)، بنگاه مالی بین المللی (IFC)، سازمان بین المللی کار (ILO)، صندوق بین المللی پول (IMF)، سازمان بین المللی مهاجرت (IOM)، سازمان بین المللی استاندارد (ISO)، سازمان بین المللی ارتباطات دور ماهواره ای (INTELSAT)، اتحادیه بین المللی ارتباطات دور (ITU)، سازمان کنفرانس اسلامی (OIC)، سازمان منع سلاحهای شیمیایی (OPCW)، کمیسیون بین المللی تجارت و توسعه (UNCTAD)، سازمان اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ملل متحد (UNESCO)، اتحادیه جهانی پست (UPU)، فدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری (WFTU)، سازمان بهداشت جهانی (WHO)، سازمان هواشناسی جهانی (WMO)، و سازمان جهانی گردشگری (WTO)، عضویت دارد. همچنین در سازمانهای، (subscriber), MIGA, OSCE, PFP, SCO UNIDO, WCO, WIPO,(observer), EAPC, IAEA, ICCt, ICRM, IDA, IFAD, IFAD, IFRCS, Interpol, IOC IPU, ASDB نیز عضو دارد.
صفحه قبل 1 صفحه بعد
